poem

POEM : ผ่านพลบค่ำขอหลับตา นิทรารมย์



องผ่านม่านตาศิลปิน
เห็นและยินสิ่งใดในใจนั่น
รอยพู่กันฉ่ำคราบน้ำคอยย้ำยัน
ความเคลื่อนไหวในเงียบงัน..ตะวันพลบ
มองฉากม่านชีวิตบิดเป็นเกรียว
เหนียวและแน่นแก่นสารลานไขขบ
สายน้ำแห่งความทรงจำเอ่อทำนบ
ร่องรอยของยางลบมิลบรอย
เหนือภาพร่างพรางพร่องทิ้งร่องร่าง
เหลือรางรางว้างไหวไว้อ้อยสร้อย
จริงกว่าจริงสดสดนั้นยดย้อย
เวลาคล้อยผู้คนเคลื่อน ก็เลือนจริง
เหนื่อยมานักพักก่อน การร่อนเร่
สายสังคมคลื่นเห่มิห่อนนิ่ง
ปลดภาระถ่ายโอนใช่โยนทิ้ง
ปล่อยความนิ่งล่องไหลในรอยน้ำ

มองภาพผ่านม่านตาศิลปิน
เห็นและยินขัดแย้งอยู่แรงร่ำ
เหนื่อยนักกะใจคนกลกระทำ
ผ่านพลบค่ำขอหลับตา นิทรารมย์

Painting : The Life : Van Gogh, A Sunday in Eindhoven, Summer 1885. Watercolor and ink on paper. Van Gogh Museum, Amsterdam.

Share this post

Post a comment

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น

:ambivalent:
:angry:
:confused:
:content:
:cool:
:crazy:
:cry:
:embarrassed:
:footinmouth:
:frown:
:gasp:
:grin:
:heart:
:hearteyes:
:innocent:
:kiss:
:laughing:
:minifrown:
:minismile:
:moneymouth:
:naughty:
:nerd:
:notamused:
:sarcastic:
:sealed:
:sick:
:slant:
:smile:
:thumbsdown:
:thumbsup:
:wink:
:yuck:
:yum: