๏ เป็นโค้งรุ้งคุ้งน้ำของผู้ใด
คราบสียังสดใหม่กระไรนั่น
รินมาเอื่อยเรื่อยผ่านวิมานวัน
หอมลมฝันหวานว่อนชะอ้อนชม
หอมทุ่งท่าป่าทามเมื่อยามฝน
พลิ้วมาหล่นร่วงรายมิคลายฉม
ชื่นก็เท่านั้น ฉ่ำก็เท่านั้น ลั่นระงม
เป็นฝนพรมหล่นพราย นิยายไพร
เป็นริ้วร่องพร่องพลัดกำดัดเมฆ
หรือเฉดเฉกเพนเกรมาเกลี่ยใกล้
อุลตร้ามารีนซ่อนซับไว้
จึงหล่นไหลหลากลามเสียงามงัน
เพลินชมภาพวาบผ่านวันวารว่อน
งามสลับซับซ้อนอยู่ร่อนหลั่น
ช่วงเวลาที่เส้นสายยังส่ายพัน
ปลายพู่กันอุ้มสีค่อยคลี่คลาย
วัยฉกรรจ์วันฉกาจมิอาจหยาม
ลายพู่กันยามตวัดปัดป้าย
โลกและความงามร่ำระบาย
ล้วนคล้ายคล้ายหยิบมาวางอย่างมั่นใจ
คงโค้งรุ้งคุ้งน้ำของวัยหนุ่ม
งามยามพิศพินิจพุ่มพนมไหว
ส่วนของข้าพเจ้าเล่ากระไร
ถูกปลวกรุมกินไปเสียนานแล้วฯ
***
Inspiration : ทำนบฝัน - อิสระ คำวงศ์
Water Color : http://thumbs.dreamstime.com/z/rainbow-abstract-watercolor-drawing-23004320.jpg
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น