๏ แค่สักเสี้ยวนาทีฟังเสียงนก
สายลมวกเมฆหวานวันฟ้าสวย
อุ่นอายแดดแสดม่วงร่วงระรวย
ฉายฉ่ำชวยโชยชายเป็นสายธาร
เจ้าดอกหญ้าไหวโยกล้อโลกเล่น
งามลึกเร้นซ่อนหลบเมื่อพบผ่าน
กลีบน้อยน้อยดูเข้าสิ เจ้าผลิบาน
ร้อยลมลานปานจะห่มให้ลมโรย
น้อยและนิดชิดเชื่องและเยื้องโยก
หนาวกรรโชกลมสะบัดก็พัดโหย
ปลิวกลีบร่อนว่อนวนหวานลมโบย
เจ้าเชือนโชยโรยลิ่วและปลิวไป
เรี่ยรายทางหว่างเปลี่ยวลมเทียวท่อง
สายแดดต้องก็แห้งหับยับแรงไหว
เหลืองกรอบก้านกรานหักพักดอกใบ
ร่วงรายไหลไปกับธารกาลเวลา
จากอิ่มอวบยวบโรยลงโปรยร่อน
จากต้นอ่อนย้อนแยกล้วนแปลกหน้า
ลำพังตนบนทางทอดตลอดมา
สายลมรางเรื่องค้างคาก็คลี่คลาย
แค่สักเสี้ยวนาทีหนอชีวิต
ก่อนร่องรอยกระจิริดจะเลือนหาย
งามเท่าที่จักงามตามรูปลาย
กับลำแสงสุดท้ายเมื่อปลายวันฯ
ภาพ : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=990274937654466&set=a.141515802530388.27504.100000159070509&type=1&theater
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น