กับวัยชราของชายกลางคน

๏จมอยู่กับกาลชาตาชราภาพ
ลมหายใจเนิบนาบวาบความฝัน
โอนเอนลู่วู่ไหวไม่เว้นวัน
วนวนวกสะทกหวั่นตะครั่นตะครอ
อีกมินานสังขารจะพานพราก
กาลกิริยายากจะร้องขอ
มิอยากจากไม่อยากลาหารั้งรอ
กงล้อเก่าเวียนกลับเรียงลับเลย
ยังมีอีกหลายอย่างอยากกระทำ
รหัสแห่งชีวิตกับคำเฉลย
อยู่หนใดเล่าหรือเปล่าเปรย
การค้นหากลับมิเคยพบอันใด
ว่างเปล่าไปแล้วทั้งสิ้น
ลมลิ้นปลายปากกาหาค่าไม่
รังสรรค์ปั้นแต่งตามแต่ใจ
จินตนาการพล่านไปในอารมณ์
หลากลีลาของนักเล่นกล
พาฉงนเมื่อเล่นก็เห็นสม
กับยกยอปอปั้นชวนกันชม
คำนิยมค่านิยามงามใจเยือน
พอรู้เล่ห์ก็หมดมนต์ฉงนฉงาย
เยี่ยงกรวดทรายดายดาษอยู่กราดเกลื่อน
คุณค่าใดดูเอาเถอะช่างเลอะเลือน
เหมือนมิเคยมีอยู่ตลอดมา

ยังมีอีกหลายอย่างอยากกระทำ
ลึกลึกยังงำสิ่งใดไว้ตรงหน้า
เหมือนเห็นเหมือนมิเห็นเร้นนัยน์ตา
วัยชรากลับเร้ารุกเข้าทุกทีฯ