๏ หุบห้วยลำธารไหล
ฝนโปรยไพรฝันโปรยพรม
ภูผากำแพงลม
เพิงพนมพนังน้ำ
ฉ่ำฝนโชยลมฟ้า
ม่านเมฆมาทะมึนดำ
ฉ่ำชายอยู่พรายพรำ
หลั่่งหลากสายหลายหลากเสียง
ซัดซ่ามาปลิวปรอย
ลอยลมลั่นหลั่นรายเรียง
ไม้ใบไหวเอียงเคียง
คืนเขียวเข้มเต็มเขียวใบ
โขดเขื่อนปานเคลื่อนโขด
แรงน้ำโอดโลดแรงไหล
ครืนครั่นสนั่นไพร
พนมพฤกษ์ลึกเลื่อมเงา
เยือกใหญ่ยะเยียบเย็น
แรลึกเร้นและเปลี่ยวเหงา
แน่นหนักและบางเบา
ขุนเขาหลวง..ห้วงเวลาฯ
กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ - ขุนเขาในม่านฝน
poem
Post a comment
Next Post
บทความใหม่กว่า Previous Post
บทความที่เก่ากว่า
บทความใหม่กว่า Previous Post
บทความที่เก่ากว่า
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น