เธอผู้อยู่อีกฟากฝั่งของห้วงคำนึง
อักษรสุดท้ายจากเธอยังหวานหอมอยู่ในทรงจำ ฉันอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าเยี่ยงใบไม้มิหน่ายหยดฝน
คงจะจริงของเธอฉันหลบอยู่แต่ในซอกหลืบจินตนาการ คล้ายชายไร้บ้านซุกตัวมุมตึกกลางเมืองใหญ่ เหม่อฝันถึงความอบอุ่นใต้ชายคาและม่านลูกไม้ ไม่ก็นักบวชที่เอาแต่ภาวนาอยู่ในอาศรมขณะธารโลกรี่ไหลไป มองสังคมผ่านม่านตาของภมรน้อยบนกลีบบุปผา
ฉันอ่อนแอเกินผจญโลกความจริง กับกักขฬะของปุถุชน หากขืนดำรงตนอยู่เยี่ยงนี้ สักครั้งคงมิต่างก้อนเต้าหู้ร่วงหลุดจากมือ เหลวเละบนพื้นเมื่อต้องพบกับความเป็นจริง ความเป็นจริงที่จะฟาดกระหน่ำหัวใจด้วยท่อนไม้ของความหลงตน หยาบกระด้าง และริมฝีปากที่สำรากออกมาแต่ยาพิษ
คงจะจริงของเธอ
ฉันพอใจอยู่แต่กับในโลกจินตนาการ สร้างโลกจำแลงขึ้นมาเยี่ยงหนอนไหมถักทอเส้นไยห่อหุ้มตัวเอง ซุกกายอยู่แต่กับโลกอันตนพึงใจ โลกของฉากตอนที่เคลื่อนไหวและเป็นไปโดยตัวฉันเองไม่มีวันจะถูกตัวละครทำร้าย มีบ้างกระด้างกระเดื่องฉันก็จะจัดการให้เข้าที่เข้าทาง ทั้งตระหนักว่าไม่มีอยู่จริง แต่ฉันไม่อยากกลับออกมา (หากเป็นไปได้ก็อยากจะกินอาหารเสียในหุบเขาภูตมรณะ)
ก็แล้วชีวิตเป็นความคิดฝันหรือความจริง
เราวิภาษกันแล้วถึงเรื่องนี้ จริงเสียกว่าจริง เธอเน้นย้ำขณะฉันครุ่นหาถ้อยคำถกเถียง หิวโหยเป็นความจริง อาหารเป็นความจริง ต้องกินเข้าไปจริง ๆ เรามิอาจอิ่มได้ด้วยคำบรรยายถึงอาหารเต็มโต๊ะที่กำลังส่งกลิ่นหอมยั่วยวน และความต้องการปัจจัยยังชีพก็ไม่อาจเดินทางถึงจุดหมายด้วยเครื่องบินกระดาษพับ
จริงของเธอ
ความตายเล่า เป็นความคิดฝันหรือความจริง ความตายทำให้ชีวิตซึ่งจริงเสียกว่าจริงเป็นความคิดฝัน ทั้งเป็นความฝันจาง ๆ ที่นับวันมีแต่จะรางเลือน ชีวิตมีความตายติดตามอยู่ทุกฝีก้าว เซลล์ของสิ่งมีชิวิตตายไปและสร้างใหม่ทดแทนตลอดเวลา ตัวเราเองก็อาจเป็นเซลล์หนึ่งของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าโลกและชั่วชีวิตเรานั้นแค่ไม่ถึงอึดใจโลก ก็หากความตายและชีวิตเป็นส่วนประกอบของกันและกัน ความจริงและความฝันคงมิต่าง
ฉันพบว่าจินตนาการนั้นดำรงคงอยู่ทั้งในโลกความจริงและเบื้องหลังประตูแห่งความตาย
หลังเก็บคำเธอมาทบทวน ฉันเลือกยืนยันว่าจะยังอยู่ในโลกจินตนาการ แม้ต้องแลกมาด้วยสูญเสียทักษะใช้ชีวิตประจำวันในโลกความเป็นจริง แต่นั่นจะมีความหมายใดเล่า ฉันไม่คิดกลับไปสู่โลกความเป็นจริงของผู้คนอีกแล้ว ฉันจะเป็นปลาตัวใหญ่ว่ายวนไปในห้วงน้ำแห่งจินตนาการไม่รู้จบ ไปในทะเลดาวไกลโพ้น ปล่อยให้โลกความจริงหมุนวนรอบตัวเองอยู่อย่างนั้น
อย่าได้ห่วงกังวลเลย
โลกความเป็นจริงกับโลกจินตนาการนั้นห่างกันแค่แผ่นใสบาง ๆ คั่น ช่องทางไปมาระหว่างโลกทั้งสองเคลื่อนไหวไปมามิอาจกำหนดตำแหน่งจำเพาะ ต้องอาศัยทักษะฝึกฝนจนชำนิชำนาญจึงจะค้นพบ มิฉะนั้นก็จะหลงวนค้นหา บางคนไปแล้วหาทางกลับมาไม่ได้ และอีกหลายคนกลับมาแล้วกลับไปไม่ได้
ฉันพบคนที่ทำสำเร็จ เขาสรรค์สร้างโลกแห่งความฝันอันสวยงาม และกอบกู้โลกความจริงมิให้ครืนพัง ส่งต่อความหวังและกำลังใจแก่ผู้คน ฉันส่งเขาแนบมาด้วย
หวังเธอจะมีความรื่นรมย์
รักเธอเท่าที่หัวใจของนักฝันจะพึงฝัน
นักเดินทางบนดาวสีดิน
ชายขอบจินตนาการ
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น