๏ ร่อนเร่อยู่ในคลื่นผู้คน
ม้วนกระหวัดพัดวนมิพ้นผ่าน
เบาหวิวปลิวทอดตลอดกาลนาน
ตามแต่คลื่นจักทานจักทดทบ
โหมซัดปัดป่ายส่ายระเนน
โอนเอนราวจะดูมิรู้จบ
กับการจากพรากกันและพานพบ
ริ้วคลื่นกลบเกลี่ยกรายสุดสายตา
เวิ้งว้างนัก เวิ้งว้างนัก
หันแลสักเพียงครู่ดูคุ้นหน้า
กระแสลมกระแสน้ำก็นำพา
ชั่วเวลาอึดใจก็ไกลกัน
อ้างว้างนัก อ้างว้างนัก
กับแรมรอนมิผ่อนพักของนักฝัน
คลื่นกระหน่ำนานกระหนาบอยู่ตราบวัน
คงเท่านั้นที่กระทำประจำมา
ยังร่อนเร่ล่องเลื่อนอยู่เคลื่อนคล้อย
รวนกับโลกโยกลอยอย่างกับว่า
ชีวิตไร้แก่นสารเต็มประดา
เล็กน้อยไร้ค่าและเหลวไหล
เราเร่ร่อนอยู่ในคลื่นผู้คน
ไม่เคยพ้นกับฝุ่นควันเช้าวันใหม่
งามประสบพบกันนั้นเหลือใจ
และการจากพรากไปก็..งดงามฯ
Illustration : The Great Wave off Kanagawa
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น