poem

ผู้เฒ่าทะเล The Old Man and the Sea

'ผินตาควานขอบฟ้าผืนน้ำ ตระหนักแน่โดดเดี่ยวแต่เดียว เหลือบล่างลึกล้ำงำประกายระยิบ สายเส้นเอ็นตรงแน่วฝ่าริ้วระลอกคลื่นน้อยล่องไล่บนความสงบงัน ลมสินค้าพัดพาปุยเมฆวิเวกว่อน เฒ่าทะเลเยื้องยลเบื้องหน้า ฝูงเป็ดป่าสลักรอยปีกบนระนาบฟ้าเหนือพื้นน้ำ แจ่มชัดแล้วพร่าเลือน แจ่มชัดแล้วพร่าเลือน สำเหนียกแน่เหนือผืนน้ำกว้างใหญ่หามีผู้ใดเดียวดาย'

เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ รจนา
ธุลีดิน ถอดความ
http://issuu.com/tuleedin/docs/_________________________________

Share this post

Post a comment

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น

:ambivalent:
:angry:
:confused:
:content:
:cool:
:crazy:
:cry:
:embarrassed:
:footinmouth:
:frown:
:gasp:
:grin:
:heart:
:hearteyes:
:innocent:
:kiss:
:laughing:
:minifrown:
:minismile:
:moneymouth:
:naughty:
:nerd:
:notamused:
:sarcastic:
:sealed:
:sick:
:slant:
:smile:
:thumbsdown:
:thumbsup:
:wink:
:yuck:
:yum:

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)