เราหยิบยื่น เป็นชนวนด้วยส่วนหนึ่ง
ผูกโยงสายใยไว้ลึกซึ้ง
ทุกการกระทำกระเทือนถึงซึ่ง
อาจทั้งหมดสิ่งที่เห็นที่เป
คลับคล้ายดูชีวิตต่างปิดกั้
แบ่งแยกโลกเฉพาะไว้ไม่สัมพั
ไร้สิ่งยืนยันถึงสายใย
คิด กระทำ ดำเนินไปไม่รู้สึก
ว่าลึกลึกสอดคล้องและเคลื่อ
เลือดเนื้อ จังหวะเต้นของหัวใจ
อกหนึ่งอกใด-จังหวะเดียว
จังหวะเดียว ใดแบ่งแยกเราแตกต่าง
หลอมรวมสร้างทั้งมวลจากส่วน
ร่วมจุดหมายสายทางต่างท่องเ
ร้อยเกี่ยวสูงส่งและเสื่อมท
นรกหรือสวรรค์ของคนอื่น...
เราหยิบยื่นข้างเป็นอยู่ไม่
ต่างศรัทธายึดถือ ต่างยื้อยุด
ต่างจุดมองเห็นความเป็นจริง
วันนี้โลกเลือกข้างแตกต่างข
ดี ร้าย รายรอบตัวพร่ามัวยิ่ง
เศร้า สุข ผูกพันและพึ่งพิง
ทุกทุกสิ่ง ชังหรือรักผลักรุนไป--
เป็นนรกหรือสวรรค์ของคนอื่น
เราหยิบยื่น เป็นชนวนส่วนหนึ่งได้
ไม่ว่าเด็ดดอกไม้ ปลูกดอกไม้
สันติสุข หรือเปลวไฟของสงคราม...
พฤศจิกายน 2547
จากรวมบทกวี 'หัวใจห้องที่ห้า'
.jpg)
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น